- علم الدین اندلسی (عَ لَ مُدْ دی نِاَ دُ لُ)
قاسم بن احمد بن موفق، مکنی به ابومحمد و ملقب به نجم الدین. وی از ائمۀ نحو و علوم عربی و فقه و اصول و منطق و فلسفه است، بخصوص در علم تجوید و قرائت دستی توانا داشت. یاقوت حموی در سال 618هجری قمری در حلب با وی ملاقات کرد و از او استفاده های علمی بسیار برد. ولادت او در 561 است اما سال وفاتش معلوم نیست. از تألیفات اوست: 1- شرح قصیدۀ شاطبی. 2- شرح المفصل، در ده جلد. 3- شرح مقدمۀ جزولی. (از ریحانه الادب ج 3 ص 116 از معجم الادباء ج 16 ص 234)